Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007

Στιγμες-Παπαζογλου

Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...

Για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.

Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά..

Είναι κάτι στιγμές,σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση..

Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο..

4 σχόλια:

  1. Aπ τα πολύ αγαπημένα μου άσματα...
    ΜΠΡΆΒΟ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι ομορφα που ποιει αυτος ο ανθρωπος..
    Η φωνη του ζωγραφιζει τη μουσικη κ οι στιχοι του τοσο προσεγμενοι..

    Σου βγαζει μια ειλικρινεια στο καθε κομματι του(οσα εχω ακουσει τουλ)που ανθρωπος αλλος,καλυτερα δε θα μπορουσε να το πει..:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. O άνθρωπος είναι καλλιτέχνης...
    Υπάρχουν πολλοί τραγουδιστές αλλά λίγοι καλλιτέχνες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτο ξαναπες το.. :)
    Κ μολις βρηκα τι θεμα θα εχει η νεα μου αναρτηση :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή