Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Βαρεμαααααρα

Θα γραψω λοιπον κ ας μην εχω εμπνευση κ για το αποτελεσμα χρεωστε τον Λιακο που μου τη λεει.
Λοιπον μια βδομαδα τωρα εχω λιωσει στο κρεβατι, με εξαιρεση δυο μερες που πηγα κ ηρθα απο Καλαματα.Η μια ηταν χθες, οπου ειμαι αυπνη γιατι μεχρι τη μια-δυο χαζολογουσα, μετα μεχρι να μπω στην ολη φαση οτι νυσταζω περασε καμια ωρα, για να μη τα πολυλογω, σταυρωσα καπου μια ωρα υπνο κ οταν ξυπνησα ηταν λες κ κοιμηθηκα πριν πεντε λεπτα.Σηκωνομαι στις 5, ετοιμαζομαι αργα αργα, ξεκιναμε 7 παρα κ πηγαινουμε,Ασπροπυργο σταση να παρουμε καφε για το δρομο μπας κ ανοιξει το ματι(οχι το δικο μ, των υπολοιπων συνεπιβατων γιατι εγω με μια ωρα δε θεωρουσα οτι κοιμηθηκα καν για να 'ξυπνησω').Ξεκιναμε τσουκου τσουκου, σε δυο ωρες ειμαστε στα πατρια.Μεσημερακι ξεκιναμε για επιστροφη, φτανουμε Αθηνα 3:30, παω στης Ε. να παιξω με το κουταβι της λιγο, με παιρνει ο κολλητος κ με λεει ειναι στη Τεχνοπολη για ενα σεμιναριο, αν ψηνομαι να παω.
Σηκωνομαι, χαιρετω τον σκυλουλη, φτανω Τεχνοπολη κατα τις 5 με φανερα τα σημαδια εξαντλησης,χασμουρητα, κυκλοι, βλεμμα ισα που μενε ανοιχτο για να ακριβολογουμε, μπαινουμε σε ενα βαρετο σεμιναριο οπου εχω γειρει διπλα στον καημενο κολλητο κ τον ψιλοπαιρνω ανα δυο-τρια λεπτα, εχοντας το ενα ματι ανοιχτο κ εστιασμενο στο καφε που πηρα απο ενα μαγαζι, για να μη μου πεσει.
Φευγοντας λοιπον, ειμαι ενα ζομπι που με το ζορι κινειται, οποτε κ ξεραθηκα στον υπνο κ σημερα δεν το κουνησα ρουπι απο το κρεβατι μεχρι κ τωρα που γραφω.
Το οποιο τεινει να γινει ρουτινα οπως ειπα στην αρχη, καθως εχει πιαστει ο κωλος μ να καθομαι.
Θα το βαφτισω προσωπικο ρεπο γιατι ολο κατι εκανα καθε μερα, οποτε τωρα σαπιζω κυριολεκτικα, σε λιγο θα βγαλω ριζες στο κρεβατι και δε με χαλαει καθολου.
Τετοιες στιγμες σαπιλας ξεκιναω κ σκεφτομαι να αρχισω γυμναστηριο αλλα παλι καλα ξεπερνω γρηγορα τον εφιαλτη κ συνεχιζω τα εξισου κουραστικα με ενα γυμναστηριο κλικ στο touchpad.
Δυστυχως δε, αυριο εχω εργαστηριο στη σχολη κ θα διακοψω το αραγμα μου για να ξεκουνησω μεχρι εκει, σ'ενα μαθημα που μ'εκνευριζουν ολα, απο τον υπολογιστη που δουλευω μεχρι τα παπουτσια του διπλανου μου.
Στη θετικη μερια του πραγματος, θα ξερω πως το κρεββατι μου θα με περιμενει αγρυπνος φρουρος της προσωπικης μου ανεσης.

Υγ, i fell in love with an alien.

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Και τελικα μπαα..

Κανενα ενθαρρυντικο νεο για πλανο νεας δουλειας, πραγμα που δεν με ξαφνιαζει κ τοσο αν σκεφτεις πως περισσοτερο απολυουν παρα προσλαμβανουν κοσμο.
Και αυτο το μηνα θα μαι cranky.
Σιγα το πραγμα, μια ζωη γκρινιαρα ειμαι αλλα τεσπα :p

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Project: Δουλεια

So yes, φτανει καααποια στιγμη στη ζωη σου οπου σκεφτεσαι οτι πρεπει να ξεκινησεις δουλεια, αλλα οχι μαλακιες, κανονικη δουλεια, απο αυτες τις σταθερες με τα ενσημα καθε μηνα που χτυπας καρτα κ εχεις συναδελφους.
Νταξει, η δικη μ σειρα για δουλεια απο αυτες τις επισημες θα ρθει σε καναδυο χρονια που θα χω κ το πτυχιο(εδω γελανε), αλλα τωρα ηρθε η σειρα μ για μια δουλεια που να βγαζει τουλ το χαρτζηλικι μ κ να μενει κ κανα εικοσαευρω στην ακρη :p
Σενιαρω CV το λοιπον με τη βοηθεια μιας φιλης, να ναι καλα η γυναικα για την υπομονη της, k αρχιζω τις μαζικες αποστολες.Σε οτι νομιζω πως θα μουν καταλληλη, εστειλα.Κ σε οτι δεν νομιζω πως θα ημουν καταλληλη :-D
Αποτελεσμα: Μηδεν στο τετραγωνο εδω κ δυο μηνες κ αν δεν υπαρξει απαντηση στις επομενες δυο μερες θα αρχισει κ η απελπισια μου να αγγιζει τον κυβο κ θα στριγγλιζω ωσαν γκαγκαου.

Στα θετικα μπορω να βαλω οτι σημερα εμαθα πως το Saw θα βγει σε 3D 29 Οκτωβριου κ εννοειται πως θα μαι πρωτο τραπεζι πιστα να χαζευω τα αιματα να με πιτσιλαν καιιιι απεκτησα ανταλλακτικα για το λαπτοπι μ που οσο παει κ χειροτερευει στα παντα του το καλο μ.

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Χμ

Λοιπον ειναι κατι σαν ησυχια..
Ειναι κατι σαν ηρεμια, ειναι κατι σαν αλλαγη, ειναι μυρωδιες, ειναι ηχοι αδιορατοι.
Ειναι η ομορφια του δικου σου μερους, ειναι που το ξερεις, που το νιωθεις, το αγγιζεις, ξερεις που ειναι το καθετι εκει, γιατι ακριβως ειναι το δικο σου, ολοδικο σου μερος.
Το δικο μου μερος ειναι η Καλαματα.
Ειναι οι βολτες που περπαταω στη πολη, ειναι το οτι ξερω πως οπου και να παω, καποιον τροπο θα βρω κ θα ξαναγυρισω πισω, ειναι οι φιλοι μου που ξερω πως οποια στιγμη τους χρειαστω θα ειναι εκει.
Ειναι που δεν εχω φυγει ποτε απο την Καλαματα χωρις να χω ξενερωσει που φευγω, ειναι η χαρα οταν βρισκω καποιο κρυμμενο θησαυρο που δεν ηξερα, ειναι πολλα.

Χθες σουλατσαριζα στην 23η, τη πλατεια στο κεντρο και εγινε διακοπη ρευματος παντου.
Για το επομενο μισαωρακι, αρκετος κοσμος εβγαλε καρεκλες κ καθοταν στα πεζοδρομια μιλωντας με τους γειτονες, πειραζονταν, κανανε αστεια.
Το πιο ομορφο ομως, ειναι το σκοταδι στο κεντρο της πολης.
Ειναι το να περπατας σε δρομακια στενα που δε χωραει αυτοκινητο, θεοσκοτεινα κ να μη γυρνας καθε λιγο το κεφαλι πανω απο τον ωμο να δεις αν υπαρχει καποιος πισω σου.


Το κακο βεβαια ειναι πως η Καλαματα μου καψε τον μετασχηματιστη του λαπτοπ αν κ δεν χρησιμοποιειται κ ιδιαιτερα το λαπτοπι στις διακοπες.Α ρε 'τανα ταση, αλλους τους ανεβαζεις κ αλλους τους κατεβαζεις κ μας καις τα τροφοδοτικα.

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Heads up

Λιακο την ειδα τη κακιουλα σου στο φωναχτοκουτο, οχι για να μη λες οτι δε μπαινω εδω!
Λοιπον καινουριο νημα στο μπλογκι με μενανε να δηλωνω πως ναι ειμαι καλα κ ζω, απλως δεν εχω εμπνευση :P
Also, να πω οτι φτανοντας 4ο χρονο στη σχολη κ χρωστωντας εναν ας πουμε υπερτεραστιο αριθμο μαθηματων, ειπα κ εγω να ξεκινησω να μπαινω σε κανα μαθημα, ετσι για να δω πως ειναι βρε αδερφε!Λοιπον ειναι σχετικα νταξει μπορω να πω :Ρ Αναλογα το μαθημα βεβαια κ τον καθηγητη, γιατι το πρωινο ξυπνημα ειναι βαναυσο κ συνεχιζω να μη ξερω καν πως μοιαζουν οι καθηγητες των πρωινων μαθηματων μ :D
Α ναι, εχω φορτωθει κ ενα καρο εργασιες, τις οποιες αμφιβαλλω αν θα προλαβω να παραδωσω εγκαιρως, αλλα δε μπορω να πω οτι εν προσπαθησα :D Εννοωντας οτι εχω εγκαταστησει το word στο λαπτοπι μ, αμ'πως :P Ειναι το πρωτο βημα ντε!
Επισης, παρηγγειλα κινητακι-ερωτα απο το ημπεη, το στειλε τη Τριτη που μας περασε κ κατεβαινω καθε πρωι τη πολυκατοικια να δω αν περασε ο ταχυδρομος για το ειδοποιητηριο αλλα @@ :((
Κλεινει μια βδομαδα σημερα που το χει στειλει απο Αγγλια κ εγω αρεσκομαι στο να γκρινιαζω απο την ανυπομονησια, γιατι τωρα βρηκε ν αργησει κ αυτο?Τοσες φορες που χω παραγγειλει μαλακιες απο Αγγλια στην ωρα τους ερχονταν, το εριξον μ βρηκε ν'αργησει?
Ναι ειναι εριξον, ειναι το w960i, που ποσως σας ενδιαφερει(οποιοι κ αν ειστε,αααν ειστε :P), αλλα ειπαμε, heads up ;)
Τι αλλο?Να καει το ντιβιντι στους lurkers που με βουταν τα πραματα τελευταια στιγμη στις δημοπρασιες!
Κ να με πληρωσει επιτελους η εταιρεια μ, που μ'εχει εναμιση μηνα απληρωτη κ εγω θελω να παρω χαζομαρες απο το ημπεη κ δε μπορωωωωωω.
Κ βαρεθηκα τα ταμαγκοτσι μ.Βασικα εχω 9 κ εβαλα μπαταρια στα 2 να δω πως ειναι, μετα μου ψοφησε το ζωακι γιατι δε το ταισα κ δε του ξανακανα ρισετ για ξαναμανα το παραμυθι.Οποτε ουσιαστικα, εχω 9-10 ταμαγκοτσι που πρεπει να πουλησω με τη σειρα μ σε καποιον αλλον γιατι ναι ηταν παρορμητικη αγορα το δεχομαι.


Υγ:Οποιος προθυμοποιειται να δωσει μερικα μαθηματα για λογαριασμο μ αφιλοκερδως, δε θα πω οχι ;D

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Για την ΟΟ..

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα,της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορέι να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ενας νέος από σόι και γενιά βασιλική

αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά

ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά

και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί

στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ

που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»


Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Εν λευκω - Μποφιλιου

..Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις.

Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος...