Χμ

Λοιπον ειναι κατι σαν ησυχια..
Ειναι κατι σαν ηρεμια, ειναι κατι σαν αλλαγη, ειναι μυρωδιες, ειναι ηχοι αδιορατοι.
Ειναι η ομορφια του δικου σου μερους, ειναι που το ξερεις, που το νιωθεις, το αγγιζεις, ξερεις που ειναι το καθετι εκει, γιατι ακριβως ειναι το δικο σου, ολοδικο σου μερος.
Το δικο μου μερος ειναι η Καλαματα.
Ειναι οι βολτες που περπαταω στη πολη, ειναι το οτι ξερω πως οπου και να παω, καποιον τροπο θα βρω κ θα ξαναγυρισω πισω, ειναι οι φιλοι μου που ξερω πως οποια στιγμη τους χρειαστω θα ειναι εκει.
Ειναι που δεν εχω φυγει ποτε απο την Καλαματα χωρις να χω ξενερωσει που φευγω, ειναι η χαρα οταν βρισκω καποιο κρυμμενο θησαυρο που δεν ηξερα, ειναι πολλα.

Χθες σουλατσαριζα στην 23η, τη πλατεια στο κεντρο και εγινε διακοπη ρευματος παντου.
Για το επομενο μισαωρακι, αρκετος κοσμος εβγαλε καρεκλες κ καθοταν στα πεζοδρομια μιλωντας με τους γειτονες, πειραζονταν, κανανε αστεια.
Το πιο ομορφο ομως, ειναι το σκοταδι στο κεντρο της πολης.
Ειναι το να περπατας σε δρομακια στενα που δε χωραει αυτοκινητο, θεοσκοτεινα κ να μη γυρνας καθε λιγο το κεφαλι πανω απο τον ωμο να δεις αν υπαρχει καποιος πισω σου.


Το κακο βεβαια ειναι πως η Καλαματα μου καψε τον μετασχηματιστη του λαπτοπ αν κ δεν χρησιμοποιειται κ ιδιαιτερα το λαπτοπι στις διακοπες.Α ρε 'τανα ταση, αλλους τους ανεβαζεις κ αλλους τους κατεβαζεις κ μας καις τα τροφοδοτικα.