Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Θα το πει κ θα πει κ ενα τραγουδι!

Μη ξεχασω να συμπληρωσω, πως αν δεν τον κανω να πει Μιραντα μεχρι να σταματησω να τον προσεχω θα σκασω!
Το μονο που λεει ειναι μπαμπα κ μαμα, ε του πουθτη ρε γαμωτο, Μιραντα δε μπορει να πει?



:D

Θα τονε μαθω σε δοσεις, Μιιιιιιιι


Ρααααααα


Ντα!



Δεν ειμαι καλα, παω καμια γυρα γιαντα με εφαγε η κλεισουρα :D

Πονωωωωωωωω

Ο πιτσιρικας σημερα, θεωρησε αστειο να ροκανιζει τα δοντια του στο μπρατσο μ, γιατι εχει δυο δοντια πανω κ δυο κατω κ τον τρων τα ουλα του.


Αποτελεσμα λοιπον: Ενα αριστερο μπρατσο πρησμενο απο διασπαρτες δαγκωνιες :p

Επισης δεν ελεγε να πεσει για υπνο με τπτ, σουλατσαριζε στο κρεβατι, εκανε σβουρες, τα νευρα μ κροσσια γιατι τον μαζευα καθε τρεις κ λιγο κ κουνουσε χερια ποδια διαμαρτυρομενο, ωσπου στο τελος το αφηκα κ εγω να παιξει το σκασμενο κ ας μη κοιμοταν.


Ααααποτελεσμα ναμπερ του το λοιπον: Μια ματωμενη μυτη(δικια μ ρε, δεν ειμαι βαρβαρη), γιατι την πηρε η μπαλα στο χεροποδοκουνημα.


Πφφφ, δε προσεχω εγω παιδι, το Γκοτζιλα προσεχω!

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Κ για να μη παρασυρομεθα,

το γνωστο μουντοmood του βλογ για να κραταω κ ενα επιπεδο καταφτανει.

Ακουγεται η μπορα να χτυπαει στο ταβανι του σπιτιου σου κ εσυ χαζευεις απο το παραθυρο τις χοντρες σταγονες να σχηματιζουν δακρυα στο τζαμι.
Καθε σταγονα κ ευχη, καθε σταγονα κ μια χαμενη ευχη που για αλλη μια φορα δεν εγινε πραγματικοτητα.
Βγαινεις εξω στη βροχη, βγαινεις κ περπατας ανεμελα, ενας μοναχικος ταξιδιωτης.
Να πλυθεις με τις ευχες σου, να νιωσεις εστω για λιγο πως ειναι πραγματικες και πραγματοποιηθηκαν.
Ευχες και δακρυα γιναν ενα, δε σε νοιαζει, κανεις δε θα καταλαβει οτι κλαις.
Δεν το μαρτυραν τα σφιγμενα χειλη σου, δεν το ομολογουν τα κοκκινα ματια σου.
Μια στιγμη καθαρσης, πριν ξαναγυρισεις στη πραγματικοτητα.

Μπουρλοτο κ φωτια

...στην κακιασμενη !@#$%$# καθηγητρια που μ εκοψε στο management :D
k ερωτω: Ειναι δυνατον εγω, ΕΓΩ, η Μιραντα, ο ασσος στα πισια(κ μετριοφρα)να κοπει σε εργαστηριο που αφορα προγραμμα?
Οχι πειτε!
Που να της καει το πισι κ να παθει αμνησια, κ να της κανω εγω ιδιαιτερα μετα στο μανατζμεντ!Ασταδιαλα δλδης.
Ουφ, τα πα.

Τα παιδια παιζει

Εδω κ μια βδομαδα μπεμπησιταρω.Αμεεε αμεεε, το κανα κ αυτο, ναι εζησα για να το παθω :D
Ο πιτσιρικας το λοιπον, ειναι ενα μονοχρονο γλυκακι, το οποιο αποφασισε τις δυο πρωτες μερες να μου κανει τη ζωη δυσκολη, γιατι δε σταματουσε τα κλαμματα.Απο τη Τεταρτη κ μετα, εστρωσε κ δεν ξεκολλαει απο την αγκαλια μ, πραγμα καπως κουραστικο οταν προσπαθω να του ζεστανω το φαι του κ αυτο σκυβει να πιασει το ματι της κουζινας.
Αν δε, το αφησω κατω, ειτε θα βαλει τα κλαμματα γιατι θελει αγκαλια, ειτε θα ανοιγει ολα τα ντουλαπια για να βρει θησαυρους να βαλει στο στομα του :p
Εχει τη πλακα του το θεμα, αλλα δεν ειναι για πολυ καιρο.Γιατι γινονται οι ανθρωποι γονεις???

Η καθοδος των τεσσαρων - Νικ Χορνμπι

Διαβασα ενα βιβλιο, το επονομαζομενο του τιτλου πριν δυο μερες, το δανειστηκα απο τη σχολη.
Προκειται για τεσσερις ανθρωπους που αποφασιζουν να αυτοκτονησουν το βραδυ της Πρωτοχρονιας πεφτωντας απο το ιδιο κτιριο.
Η μοιρα τους τα φερνει κ συναντιουνται κ ακολουθουν διαφορα ευτραπελα.
Ο τροπος γραφης ειναι διασκεδαστικος, ευκολος, κατανοητος κ ο συγγραφεας αρκετα ταλαντουχος, καθως προσαρμοζεται και γραφει σαν τεσσερις διαφορετικες προσωπικοτητες.
Το τελος του βιβλιου δεν με ενθουσιασε, αλλα μου κρατησε ευχαριστη παρεα μεχρι να το διαβασω.
Τωρα απλως πρεπει καποια στιγμη να το επιστρεψω κιολα γιατι γκουχου γκουχου, εχω καθυστερησει λιγουλαααααααααακι :D