Κυριακή 18 Μαΐου 2008

Γιώργος Νταλάρας - Οι Σταθμαρχες

Στόλιζες τούλια την οθόνη
κι η τηλεόραση σα νύφη.
Πως να διαβάσω αν έχω τύχη
που η αγάπη πάντα με σταυρώνει.

Γραμμές δε βρίσκω στην παλάμη
για να μου πεις κι εσύ τη μοίρα.
Θυμίζω κάποιο χρυσοθήρα
μπροστά σ’ ένα στεγνό πηγάδι.

Τα σύνορα φυλούν σταθμάρχες
σαν κάποιους μετρ ξενοδοχείων.
Μοιάζουν με λήγοντες λαχείων
και με παλιές χαμένες μάχες.

Σκυμμένος πάνω στο μπουκάλι
τους ρόλους σου μονολογούσα.
Σιωπές μονάχα αφαιρούσα
κι όλα τα κλικ απ’ τη σκανδάλη.

Σε σκέφτηκα μετά από χρόνια
τα ίχνη σου πια τα ’χω χάσει.
Και τ’ όνομά σου έχω ξεχάσει
σε μια γωνιά στη Βαβυλώνα.

Με τρένο ερχόμαστε απ’ την Πάτρα
και στις στροφές γι’ άλλα μιλούσες.
Το ’ξερα πως δε μ’ αγαπούσες
μα εγώ ανέβαινα προς τ’ άστρα.

Κάπου υπάρχει ένα νησί - Μπάμπης Στόκας

Δεν ειναι αλήθεια μες στη γη
πως δεν υπαρχει ενα νησι
να παμε οι δυο μας...

Καπου θα βρισκεται για μας
ενα νησι και μια γωνια
για τ'ονειρο μας...

Καπου υπαρχει το νησι
που θα το ζησουμε μαζι
καπου υπαρχει...

Ίσως να το 'χουν μυστικο
κι ισως γι' αυτο και δεν μπορω
να βρω στο χαρτη.


Καπου υπαρχει ενα νησι
μόνο για μας στην οικουμενη.
Που εχει την αμμο του χρυση
τη θαλασσα του αγιασμενη.
Καπου υπαρχει ενα νησι
χωρις κακούς, μην αμφιβαλλεις.
Δεν λεω λογια της στιγμης
κι αυτα που λεν...
Της παραζαλης...


Δεν χαθηκαν ολα για μας
κι αφου με ελπιδες πολεμας
κατι θα δειξει...

Ολα ειναι θεμα τακτικης.
Να δεις της μοιρας το χαρτι
που θα σ'αγγιξει...

Καπου υπαρχει ενα νησι
που στο χρωστω καποια στιγμη
σαν παιχνιδακι...

Να παιξεις σαν μικρο παιδι
και να ξεχασεις πως στη γη
υπαρχουν δρακοι..